Geloof jij in monogamie?

Deze vraag werd me de afgelopen tijd een aantal keer gesteld. Interessant. Ik las in een verslag van een onderzoek dat in Nederland 60% van de mensen binnen een relatie wel eens vreemdgaat of is gegaan. Als dat is wat we weten, zal het daadwerkelijke percentage vast hoger liggen. Ook de mensen die ik hierover sprak zeiden tegen me: “Ooh dat percentage ligt veel hoger”. Blijkbaar weten we allemaal dat er massaal wordt vreemdgegaan. Misschien is het interessant om te onderzoeken waarom monogamie voor veel mensen hoog in het vaandel staat, maar in de praktijk veel minder wordt toegepast. Laten we nog een stap verder teruggaan. Wat is de drijfveer achter monogamie? 

Een andere ervaring die me intrigeerde met betrekking tot dit onderwerp is de volgende. Een aantal maanden terug dronk ik een kop thee met een vriend van me. Ik vroeg hem: “Wat zijn de afspraken tussen jou en je vrouw? Hoe ga je met anderen vrouwen om?” Hij keek mij totaal verbaasd aan: “Afspraken? Hoe bedoel je?” Dat hoor ik wel vaker. Ondanks dat we geen afspraken maken, hebben we toch bepaalde verwachtingen van onze partner, namelijk dat hij of zij dezelfde normen en waarden heeft als wij. En als onze partner daar dan niet aan voldoet, dan zijn we verontwaardigd, in shock, boos of verongelijkt. En wijzelf hebben dan vooral heel erg gelijk. Mensen starten een relatie met elkaar en bespreken vervolgens niet hoe ze hierin staan, maar beëindigen vervolgens wel een relatie omdat de ander is vreemdgegaan.

Wanneer mensen geen afspraken maken binnen hun relatie gaan ze vaak uit van monogamie. Ze kiezen niet bewust en niet samen voor een bepaalde vorm van een relatie. Na een tijdje daten vinden we onze (droom)partner. We trouwen (soms voor de kerk), dragen trots onze ring en delen het bed voor de rest van ons leven enkel met deze persoon, omdat dat in de lijn der verwachting ligt. Tenminste het idee is dat we dat alleen doen met deze partner. Men heeft in het algemeen een sterke mening als het aankomt op monogamie en vreemdgaan. We veroordelen en verlaten mensen die vreemdgaan en adviseren onze vrienden hetzelfde te doen. Hoe haalt hij of zij het immers in zijn of haar hoofd om zo te kwetsen, beledigen en te vernederen?

Net als we een partner kunnen kiezen en kunnen kiezen of we willen trouwen of niet, kunnen we ook kiezen of we voor een monogame relatie, een open relatie, of welke andere vorm van relatie dan ook.

Voor dit blog houd ik het eenvoudig en ga ik uit van de volgende twee opties:
vanuit authenticiteit voor monogamie kiezen.
vanuit destructiviteit en een tekort voor monogamie kiezen.

Ik bespreek beide opties, te beginnen met de laatste.
Vanuit destructiviteit wordt de behoefte aan monogamie geboren wanneer iemand vanuit zijn onzekerheid opereert. Als de ander aandacht krijgt, ontvang ik die aandacht niet. Wanneer jij met iemand anders zoent, vind je mij minder leuk. Of mensen hebben een negatieve verwachting: dat ze de ander kwijtraken wanneer de ander flirt of intiem is met iemand. Ze zijn bang dat ze dat verlies niet aan kunnen. Bovenstaande komt voort uit een negatieve overtuiging over jezelf. Dat betekent dat wat de ander doet, iets over jou persoonlijk zegt in negatieve zin. Zodra je in aanraking komt met die negatieve overtuiging voel je pijn. Dat willen mensen niet, dus die pijn moet voorkomen worden.

Vanuit authenticiteit wordt de behoefte aan monogamie geboren wanneer je de ander niet wilt verliezen. Want wanneer je partner een keuze zou maken voor een ander zou dat betekenen dat je niet krijgt wat je hebben wilt. Dit voelt dat als een teleurstelling en verdriet. Het ware, authentieke liefdesverdriet. Bij deze authentieke uiting betrekt een persoon het niet op zichzelf. Hij of zij denkt bijvoorbeeld niet: mijn partner is weg omdat ik niet goed genoeg ben. Bij deze uiting richt de persoon zich op het verlies en is verdrietig omdat hij of zij niet krijgt wat hij hebben wil, of wel krijgt wat hij of zij niet hebben wil. Hij of zij denkt wat jammer dat ik hem of haar kwijt ben, we hadden het zo fijn samen. Wat mis ik hem of haar. Wanneer je vanuit deze plek kiest voor monogamie is het een authentieke keuze. Kiezen omdat je de ander niet wilt verliezen, vanuit dat je dan niet krijgt wat je hebben wilt en dus niet vanuit dat dat iets over jou persoonlijk zou zeggen.

Voor mij is het belangrijk om mijn keuzes te maken vanuit authenticiteit en niet vanuit een tekort of mijn ego. Wanneer ik afspraken maak met mijn levenspartner over hoe we omgaan met intimiteit, vriendschap, seksualiteit en de mensen om ons heen dan kijk ik vanuit liefde voor mezelf, de ander en onze relatie. Ik maak contact met mijn waarden en met wie ik ben en van daaruit kies ik voor een vorm. Vervolgens communiceer en bespreek ik dat met de ander. Voor mijn toekomst zie ik het zo: om de zoveel tijd bespreken we samen waar we nu staan, welke keuzes we maken en hoe we ons daarbij voelen.

Vanuit liefde kan je kiezen wat je echt graag wilt en dus een vrije keuze maken. Vanuit angst maak je een gedwongen keuze want je bent bang. Vanuit vrijheid kies je op een constructieve manier voor een open relatie, of monogame relatie of welke vorm van relatie dan ook.